Nigdy nie lubiłem niejawnych operatorów (preferuję metody rozszerzania), ponieważ trudno jest zobaczyć wizualnie, kiedy ten rzut / konwersja zachodzi w kodzie.

Wyobraź sobie, że masz przykład jak poniżej:

public static implicit operator Deal(string dealAsXml)
{
    //convert the xml into Deal object
}

Powyższy operator niejawny pomaga rzutować / konwertować transakcje w formacie Xml na obiekt Deal.

Zwykle, gdy klikniesz prawym przyciskiem myszy na metodę, możesz użyć „Znajdź użycie” (lub Alt + F7) na niej, co jest bardzo pomocne, czy jest coś podobnego dla operatorów ukrytych?

Myślę, że to kolejny powód, aby korzystać z metod Rozszerzeń tam, gdzie to możliwe.