Podczas używaniaweb fonts za pomocą@font-face Zastanawiałem się, jaka jest zalecana metoda używania rezerwowych czcionek?

Na przykład, jeśli używałem pogrubionej czcionki internetowej, takiej jak:

@font-face {
    font-family: 'OpenSansBold';
    src: url('../fonts/OpenSans-Bold-webfont.eot');
    src: url('../fonts/OpenSans-Bold-webfont.eot?#iefix') format('embedded-opentype'),
         url('../fonts/OpenSans-Bold-webfont.woff') format('woff'),
         url('../fonts/OpenSans-Bold-webfont.ttf') format('truetype'),
         url('../fonts/OpenSans-Bold-webfont.svg#OpenSansBold') format('svg');
    font-weight: normal;
    font-style: normal;
}

Teraz, gdy to zadzwonisz, po prostu to zrobisz:

font-family: OpenSansBold;

Zastanawiałem się jednak nad udostępnieniem czcionek awaryjnych, na przykład jeśli pobieranie czcionki nie powiedzie się z jakiegokolwiek powodu.

Oczywiście jest to dość łatwe do zrobienia przy użyciu czcionki normalnego stylu (nie pogrubionej / bez kursywy), jak poniżej ..

font-family: OpenSansRegular, Arial;

Zastanawiam się jednak, co zrobić, gdy czcionka jest pogrubiona lub pochylona.

Czy zaleca się coś takiego i nie wpłynie to na czcionkę internetową?

font-family: OpenSansBold, Arial;
font-weight: bold;

Zastanawiam się tylko dlatego, że jeśli nie określisz pogrubienia, to jeśli czcionka internetowa nie powiedzie się, dostaną Arial, ale nie będą pogrubione.