Podczas czytania książek o C ++ i standardowej bibliotece widzę częste odwołania do alokatorów.

Na przykład Nicolai Josuttis'sBiblioteka standardowa C ++ omawia je szczegółowo w ostatnim rozdziale oraz w obu punktach 10 („należy pamiętać o konwencjach i ograniczeniach alokatorów”) i 11 („zrozumieć uzasadnione użycie własnych alokatorów”) w Scott Meyers'sSkuteczne STL są o ich użyciu.

Moje pytanie brzmi: w jaki sposób alokatory reprezentują specjalny model pamięci? Czy domyślne zarządzanie pamięcią STL nie jest wystarczające? Kiedy zamiast tego należy używać alokatorów?

Jeśli to możliwe, proszę wyjaśnić za pomocą prostego przykładu modelu pamięci.