Czytałem o problemach z pamięcią na Linuksie, a następujący akapit ze stron podręcznika pomógł mi:

Domyślnie Linux stosuje optymistyczną strategię alokacji pamięci. Oznacza to, że gdy malloc () zwraca wartość inną niż NULL, nie ma gwarancji, że pamięć jest naprawdę dostępna. To naprawdę zły błąd. W przypadku, gdy okaże się, że system nie ma pamięci, jeden lub więcej procesów zostanie zabitych przez niesławnego zabójcę OOM. [...]

Biorąc pod uwagę, że nowa implementacja operatora skończy się w pewnym momencie wywołać malloc, czy są jakieś gwarancje, które nowy rzeczywiście rzuci na Linuksa? Jeśli nie ma, w jaki sposób można poradzić sobie z tą pozornie niewykrywalną sytuacją błędu?