Klasyczny problem testowania i ustawiania poszczególnych bitów w liczbie całkowitej w C jest prawdopodobnie jedną z najbardziej popularnych umiejętności programowania na poziomie średniozaawansowanym. Ustawiasz i testujesz proste maski bitowe, takie jak

<code>unsigned int mask = 1<<11;

if (value & mask) {....} // Test for the bit
value |= mask;    // set the bit
value &= ~mask;   // clear the bit
</code>

Naciekawy post na blogu twierdzi, że jest to podatne na błędy, trudne do utrzymania i złe praktyki. Sam język C zapewnia dostęp na poziomie bitowym, który jest bezpieczny i przenośny:

<code>typedef unsigned int boolean_t;
#define FALSE 0
#define TRUE !FALSE
typedef union {
        struct {
                boolean_t user:1;
                boolean_t zero:1;
                boolean_t force:1;
                int :28;                /* unused */
                boolean_t compat:1;     /* bit 31 */
        };
        int raw;
} flags_t;

int
create_object(flags_t flags)
{
        boolean_t is_compat = flags.compat;

        if (is_compat)
                flags.force = FALSE;

        if (flags.force) {
                [...]
        }
        [...]
}
</code>

Ale to mnie zmuszawarować.

Ciekawy argument, jaki mieliśmy z moim współpracownikiem na ten temat, jest wciąż nierozwiązany. Oba style działają, a ja utrzymuję klasyczną metodę maski bitowej, która jest łatwa, bezpieczna i przejrzysta. Mój współpracownik zgadza się, że jest to powszechne i łatwe, ale metoda związkowa bitfielda jest warta kilku dodatkowych linii, aby była przenośna i bezpieczniejsza.

Czy jest więcej argumentów dla którejkolwiek ze stron? W szczególności, czy istnieje jakaś możliwa awaria, być może z endianizmem, której metoda maski bitowej może nie zostać wykonana, ale gdzie metoda struktury jest bezpieczna?