Myślę o wykorzystaniu transakcji w aplikacjach 2-warstwowych WPF (lub formularzy okien) w następujący sposób:

Możemy rozpocząć nową transakcję, gdy otworzymy nowy formularz do edycji danych, edytujemy i utrzymujemy zmiany w sposób przejrzysty w tej transakcji. Następnie możemy kliknąć przycisk „OK” i zatwierdzić transakcję lub przycisk „Anuluj” i wycofać go. Jeśli chcemy otworzyć inne okno dialogowe z tymi danymi, możemy użyć transakcji zagnieżdżonych.

Pytanie brzmi: czy ten sposób korzystania z transakcji jest akceptowalny, czy nie? Wiem, że istnieje wiele różnych sposobów implementacji takiej logiki, ale chciałbym wymienić zalety i wady tego rozwiązania.