Czy dobrą praktyką jest podklasa z NSException dla wyjątków specyficznych dla aplikacji?
Czy dobrą praktyką jest podklasa z NSException dla wyjątków specyficznych dla aplikacji? W ten sposób wszystko jest scentralizowane w jednej klasie, co ułatwia zarządzanie.
na przykład
@interface AppException : NSException
+ (AppException *)InvalidSomething;
+ (AppException *)InvalidSomething2;
@end