[Naszkicowałem to jako komentarz gdzie indziej, ale postanowiłem stworzyć właściwe pytanie ...]

Co jest obecnie uważane za „najlepszą praktykę” pod względem struktury kodu podczas korzystania z ramek danych w Rcpp? Łatwość, z jaką można „wiązać” ramkę danych wejściowych z R do kodu C ++, jest godna uwagi, ale jeśli ramka danych ma n kolumn,czy obecne myślenie, że te dane powinny zostać podzielone na n oddzielnych (C ++) wektorów przed ich użyciem?

Odpowiedź na moje poprzednie pytanie dotyczące wykorzystania kolumny (wektor znaków) w ramce danych sugeruje mi, że tak, jest to właściwa rzecz do zrobienia. W szczególności,wydaje się, że nie ma wsparcia dla notacji, takiej jak df.name [i] odwoływać się do informacji o ramce danych bezpośrednio (jak można mieć w strukturze C), chyba że się mylę.

Prowadzi nas to jednak do sytuacji, w której zestawianie danych jest znacznie bardziej uciążliwe - zamiast móc zestawiać ramkę danych w jednej linii, każda zmienna musi być traktowana oddzielnie. Więc,czy myślenie, że podzbiory w Rcpp są najlepiej wykonywane pośrednio, powiedzmy przez wektory logiczne?

Podsumowując, przypuszczam, że w skrócie chciałem sprawdzić moje obecne zrozumienie, że chociaż ramkę danych można przesłać do kodu C ++, nie ma możliwości bezpośredniego odwołania się do poszczególnych elementów jej kolumn w „df.name [ i] "moda i nie ma prostej metody generowania podramki danych wejściowych df przez wybranie wierszy spełniających proste kryteria (np. df.date jest w podanym zakresie).