Moje pytanie dotyczyto poprzednie pytanie, ale oferowane rozwiązania nie rozwiązują problemu, który przedstawiłem poniżej. Po wyszukiwaniu w Google nie znalazłem żadnych wskazówek dotyczących stylu kodu, które odnoszą się do konkretnego problemu długich warunkowych w instrukcji if, takich jak ten.

if( isNull(value1) ||
    isToLong(value1) ||
    hasBadFormat(valule1)){
    doSomething();
}else{
    doSomethingElse();
}

LUB:

if( isNull(value1) || isToLong(value1) || hasBadFormat(valule1) ){
    doSomething();
}else{
    doSomethingElse();
}

Problem z tymi dwoma stylami polega na tym, że trudno jest oku znaleźć kod w prawdziwym bloku i oddzielić go od warunkowych, lub oko jest zbyt trudne do określenia właściwej następnej linii po długim warunku pojedyncza linia, szczególnie jeśli instrukcja if jest już wcięta kilka zakładek wewnątrz funkcji lub innych instrukcji if.

Czy byłoby lepiej zrobić coś takiego:

if(     isNull(value1) ||
        isToLong(value1) ||
        hasBadFormat(valule1)){
    doSomething();
}else{
    doSomethingElse();
}

lub czy ten styl byłby lepszy do wcięcia każdego nowego warunku na jeden z następujących sposobów:

if( isNull(value1) ||
        isToLong(value1) ||
            hasBadFormat(valule1)){
    doSomething();
}else{
    doSomethingElse();
}

if( isNull(value1) 
        || isToLong(value1) 
            || hasBadFormat(valule1) ){
    doSomething();
}else{
    doSomethingElse();
}

Czy ktoś ma wytyczne dotyczące stylu kodowania (być może zasady stylu kodowania firmowego), które rozwiązują ten problem w inny lub lepszy sposób niż zaproponowałem? Który z nich jest lepszy i czy możesz znaleźć jakieś plusy lub minusy w rozwiązaniach, o których wspomniałem?