Mam dużą liczbę małych działek, które trzeba umieścić na większej działce i zorganizować małe działki i połączyć je z liniami. Mały przykład będzie wyglądał następująco:

A do L to niezależne działki. Podano kordinat ich umieszczenia.

współrzędne siatki wykresu: PlotgridX i plotgridY mogą decydować, kiedy mały wykres ma być wyśrodkowany

    plotcord <- data.frame (
plotname = c("A", "B", "C", "D",    "E",    "F",   "G", "H", "I", "J", "K", "L"),
plotgridX = c( 1.5, 2,   5,   5.5,   1.75,  5.25,  8   , 1 ,  2,   3.5,  6,  7.5),
 plotgridY = c( 3,  3,    3,    3,     2 ,    2,    2,   2  , 1,   1,   1,   1))


   plotname plotgridX plotgridY
1         A      1.50         3
2         B      2.00         3
3         C      5.00         3
4         D      5.50         3
5         E      1.75         2
6         F      5.25         2
7         G      8.00         2
8         H      1.00         2
9         I      2.00         1
10        J      3.50         1
11        K      6.00         1
12        L      7.50         1

O liniach łączących decyduje następująca ramka danych:

connectd <- data.frame (id = c(  "E",    "F", "I", "J", "K", "L"),
                        parent1 = c("A",  "C", "H", "E" ,"E", "F"),
                      parent2 = c("B",  "D",  "E", "F", "F", "G"))
connectd
  id parent1 parent2
1  E       A       B
2  F       C       D
3  I       H       E
4  J       E       F
5  K       E       F
6  L       F       G

Na przykład, tutaj rysunek E powinien być podłączony do jego rodzica1 „A”, a macierzysty 2 „B” w tym samym czasie „A”, „B” powinien być połączony, aby uzyskać połączenie „w kształcie litery T”. Podobnie dla innych identyfikatorów.

Chociaż mam inne szczegóły do ​​wykreślenia w każdym podplocie, tak jak dowód koncepcji, chciałbym narysować jeden prostokąt z każdym wykresem o nazwach n1 i n2, aby utworzyć fabułę w następujący sposób: