W moim kodzie mam

X_DEFAULT = ['a', 'long', 'list', 'of', 'values', 'that', 'is', 'really', 'ugly', 'to', 'see', 'over', 'and', 'over', 'again', 'every', 'time', 'it', 'is', 'referred', 'to', 'in', 'the', 'documentation']

i później

def some_function(..., x=X_DEFAULT, ...):

tak, że w mojej dokumentacji Sphinx, używając (np. używając.. autofunction::itd.) Dostaję całą długą i nieporęczną wartośćX_DEFAULT rozwinięty w podpisie dlasome_function:

some_function(..., x = ['a', 'long', 'list', 'of', 'values', 'that', 'is', 'really', 'brzydkie', 'to', 'see' , „over”, „and”, „over”, „again”, „every”, „time”, „it”, „is”, „refer”, „to”, „in”, „the”, ” dokumentacja ”], ...)

Czy istnieje sposób na pominięcie tego podstawienia w wygenerowanej dokumentacji, najlepiej z linkiem do definicjiX_DEFAULT:

some_function(..., x =X_DEFAULT, ...)

Wiem, że mogę ręcznie przesłonić podpis dla każdej funkcji i metody, które jawnie wypisuję jako argumenty do dyrektyw dotyczących dokumentacji Sphinx, ale nie jest to moim celem. Wiem też, że mógłbym użyćautodoc_docstring_signature i pierwszy wiersz docstringu, ale to spowodowałoby złe doktryny, naprawdę przeznaczone do przypadków, w których introspekcja kończy się niepowodzeniem (jak C). Podejrzewam, że mogę coś zrobićautodoc-process-signature to może być odpowiednie (ale nie doskonałe), chociaż nie jestem pewien, jak postępować.