W przeszłości stosowałem monolityczne podejście do kodowania PHP.

To znaczy, piszę jeden index.php, o średnim rozmiarze 70k-250k i używam

mod_rewrite

odwrócić resztę

REQUEST_URI 

do parametrów przekazywanych do index.php, aby kontrolować, co się dzieje.

Alternatywą byłoby napisanie wielu małych skryptów php, z których każdy byłby przeznaczony do określonego celu. Myślę, że niektóre z moich bardziej aktywnych skryptów ajax mogą na tym skorzystać.

Jedną z rzeczy, która trzymała mnie w tym procesie myślowym, jest to, że nie wiem, w jaki sposób użycie obejmuje, zwłaszcza warunkowe, wpływa na wydajność pamięci podręcznej kodu.

Ogólnie unikałem uwzględniania, jeśli to możliwe, z powodu mojej paranoi, ale skutkuje to powieleniem kodu lub pozostaniem monolitycznym.

Ponieważ i tak używam mod_rewrite, konwersja między dwiema metodologiami powinna być prosta.

Czekam na Wasze komentarze.

EDYCJA: Jedna z moich aplikacji docelowych obsługuje obecnie 80-100 odsłon stron na sekundę (mam przyzwoity sprzęt). Większość z nich to żądania ajax. Wszystko działa i jest żwawe, ale jako programista php opracowałem go bez krytyki i potrzebuję.