Pracujemy z węzłem, głównie dla wewnętrznego projektu i rozumiemy najlepszy sposób korzystania z technologii.

Krzywa uczenia się może nie być wyzwaniem pochodzącym z konkretnego tła asynchronicznego, ale przyzwyczajamy się do ram i uczenia się tego procesu.

Jedną z rzeczy, która nas spolaryzowała, jest najlepszy czas na użycie kodu synchronicznego i kodu asynchronicznego. Obecnie stosujemy regułę, że jeśli coś wchodzi w interakcję z IO, to musi być asynchroniczne poprzez wywołania zwrotne lub emiter zdarzeń (to jest dane), ale inne elementy, które w żaden sposób nie korzystają z IO, mogą być skonstruowane jako funkcje synchroniczne (to wola zależy również od ciężkości samej funkcji i tego, jak naprawdę jest blokowana), ale czy jest to najlepsze podejście do pracy z Node.js?

Na przykład tworzymy program budujący Hal + JSON, który obecnie istnieje w naszej bazie kodu. Jest synchroniczny po prostu dlatego, że wszystko, co robi, to tworzenie raczej niewielkich literałów obiektów i nic więcej, nie ma zewnętrznych zależności i na pewno nie ma interakcji IO.

Czy nasze podejście jest dobre, czy nie?