Nie jestem programistą VB, ale kieruję dużym projektem, w którym częściowo wykorzystuje się VB. Jednym z wymagań jest wdrożenie architektury wtyczek do obsługi dynamicznie rozszerzalnego rdzenia aplikacji.

Wydaje się, że nasz programista VB może przechowywać BLL w bibliotece DLL - zachowując interfejs w oryginalnej aplikacji podstawowej - czyniąc go bezużytecznym do czasu zainstalowania rozszerzeń.

Oczywiście jest to mniej niż idealne. Chciałbym wiedzieć, czy możliwe jest zachowanie całej podaplikacji / komponentu w oddzielnej bibliotece DLL ładującej ją do platformy podstawowej?

Jakieś pomysły?