To trochę zagadka, a nie rzeczywisty problem, ale wpadłem w sytuację, w której chcę móc napisać coś, co zachowuje się dokładnie tak

template<int N>
struct SortMyElements {
    int data[N];

    template<typename... TT>
    SortMyElements(TT... tt) : data{ tt... }
    {
        std::sort(data, data+N);
    }
};

int main() {
    SortMyElements<5> se(1,4,2,5,3);
    int se_reference[5] = {1,2,3,4,5};
    assert(memcmp(se.data, se_reference, sizeof se.data) == 0);
}

poza tym, że chcęSortMyElements być konstruktoremconstexpr.

Oczywiście jest to możliwe do naprawieniaN; na przykład mogę się specjalizować

template<>
struct SortMyElements<1> {
    int data[1];
    constexpr SortMyElements(int x) : data{ x } {}
};


template<>
struct SortMyElements<2> {
    int data[2];
    constexpr SortMyElements(int x, int y) : data{ x>y?y:x, x>y?x:y } {}
};

Ale jak uogólnić to na coś, co będzie działaćkażdy N?

Zauważ, że elementy tablicy muszą pochodzić z rzeczywistych wartości argumentów, a nie z argumentów nietypowych szablonu; moje elementy pochodząconstexpr wyrażenia, które mimo że są oceniane w czasie kompilacji, znajdują się zdecydowanie w „systemie wartości”, a nie w „systemie typów”. (Na przykład,Boost.MPL'ssort działa ściśle w „systemie typów”.)

Wysłałem działającą „odpowiedź”, ale jest ona zbyt nieefektywna, aby nad nią pracowaćN > 6. Chciałbym to wykorzystać2 < N < 50 lub w okolicy.

(PS - Właściwie to, co naprawdę chciałbym zrobić, to przetasować wszystkie zera w tablicy na koniec tablicy i spakować wartości niezerowe w przód, co może być łatwiejsze niż sortowanie w trybie pełnoekranowym; łatwiejsze do opisania, zamiast sortowania, możesz poradzić sobie z problemem „losowych zer”.)