Typowe rozwiązanie rejestrowania oparte na makrze LOG () może wyglądać mniej więcej tak:

#define LOG(msg) \
    std::cout << __FILE__ << "(" << __LINE__ << "): " << msg << std::endl 

Dzięki temu programiści mogą tworzyć bogate w dane wiadomości, korzystając z wygodnych i bezpiecznych dla operatora operatorów strumieniowania:

string file = "blah.txt";
int error = 123;
...
LOG("Read failed: " << file << " (" << error << ")");

// Outputs:
// test.cpp(5): Read failed: blah.txt (123)

Problem polega na tym, że powoduje to, że kompilator wbudowuje wiele wywołań ostream :: operator <<. Zwiększa to generowany kod, a zatem rozmiar funkcji, co, jak podejrzewam, może zaszkodzić wydajności pamięci podręcznej instrukcji i utrudniać kompilatorowi optymalizację kodu.

Oto „prosta” alternatywa, która zastępuje kod wstawiony wywołaniem afunkcja szablonu zmiennego:

********* ROZWIĄZANIE # 2: FUNKCJA SZABLONU ZMIENNEGO *********

#define LOG(...) LogWrapper(__FILE__, __LINE__, __VA_ARGS__)

// Log_Recursive wrapper that creates the ostringstream
template<typename... Args>
void LogWrapper(const char* file, int line, const Args&... args)
{
    std::ostringstream msg;
    Log_Recursive(file, line, msg, args...);
}

// "Recursive" variadic function
template<typename T, typename... Args>
void Log_Recursive(const char* file, int line, std::ostringstream& msg, 
                   T value, const Args&... args)
{
    msg << value;
    Log_Recursive(file, line, msg, args...);
}

// Terminator
void Log_Recursive(const char* file, int line, std::ostringstream& msg)
{
    std::cout << file << "(" << line << "): " << msg.str() << std::endl;
}

Kompilator automatycznie generuje nowe instancje funkcji szablonu w zależności od liczby, rodzaju i kolejności argumentów komunikatu.

Korzyść wynika z mniejszej liczby instrukcji na każdej stronie połączenia. Minusem jest to, że użytkownik musi przekazać części wiadomości jako parametry funkcji zamiast łączyć je za pomocą operatorów strumieniowania:

LOG("Read failed: ", file, " (", error, ")");

********* ROZWIĄZANIE # 3: SZABLONY EKSPRESJI *********

Na sugestię @ DyP stworzyłem alternatywne rozwiązanie, które wykorzystujeszablony wyrażeń:

#define LOG(msg) Log(__FILE__, __LINE__, Part<bool, bool>() << msg)

template<typename T> struct PartTrait { typedef T Type; };

// Workaround GCC 4.7.2 not recognizing noinline attribute
#ifndef NOINLINE_ATTRIBUTE
  #ifdef __ICC
    #define NOINLINE_ATTRIBUTE __attribute__(( noinline ))
  #else
    #define NOINLINE_ATTRIBUTE
  #endif // __ICC
#endif // NOINLINE_ATTRIBUTE

// Mark as noinline since we want to minimize the log-related instructions
// at the call sites
template<typename T>
void Log(const char* file, int line, const T& msg) NOINLINE_ATTRIBUTE
{
    std::cout << file << ":" << line << ": " << msg << std::endl;
}

template<typename TValue, typename TPreviousPart>
struct Part : public PartTrait<Part<TValue, TPreviousPart>>
{
    Part()
        : value(nullptr), prev(nullptr)
    { }

    Part(const Part<TValue, TPreviousPart>&) = default;
    Part<TValue, TPreviousPart> operator=(
                           const Part<TValue, TPreviousPart>&) = delete;

    Part(const TValue& v, const TPreviousPart& p)
        : value(&v), prev(&p)
    { }

    std::ostream& output(std::ostream& os) const
    {
        if (prev)
            os << *prev;
        if (value)
            os << *value;
        return os;
    }

    const TValue* value;
    const TPreviousPart* prev;
};

// Specialization for stream manipulators (eg endl)

typedef std::ostream& (*PfnManipulator)(std::ostream&);

template<typename TPreviousPart>
struct Part<PfnManipulator, TPreviousPart>
    : public PartTrait<Part<PfnManipulator, TPreviousPart>>
{
    Part()
        : pfn(nullptr), prev(nullptr)
    { }

    Part(const Part<PfnManipulator, TPreviousPart>& that) = default;
    Part<PfnManipulator, TPreviousPart> operator=(const Part<PfnManipulator,
                                                  TPreviousPart>&) = delete;

    Part(PfnManipulator pfn_, const TPreviousPart& p)
    : pfn(pfn_), prev(&p)
    { }

    std::ostream& output(std::ostream& os) const
    {
        if (prev)
            os << *prev;
        if (pfn)
            pfn(os);
        return os;
    }

    PfnManipulator pfn;
    const TPreviousPart* prev;
};

template<typename TPreviousPart, typename T>
typename std::enable_if<
    std::is_base_of<PartTrait<TPreviousPart>, TPreviousPart>::value, 
    Part<T, TPreviousPart> >::type
operator<<(const TPreviousPart& prev, const T& value)
{
    return Part<T, TPreviousPart>(value, prev);
}

template<typename TPreviousPart>
typename std::enable_if<
    std::is_base_of<PartTrait<TPreviousPart>, TPreviousPart>::value,
    Part<PfnManipulator, TPreviousPart> >::type
operator<<(const TPreviousPart& prev, PfnManipulator value)
{
    return Part<PfnManipulator, TPreviousPart>(value, prev);
}

template<typename TPart>
typename std::enable_if<
    std::is_base_of<PartTrait<TPart>, TPart>::value,
    std::ostream&>::type
operator<<(std::ostream& os, const TPart& part)
{
    return part.output(os);
}

Rozwiązanie szablonów wyrażeń pozwala programiście korzystać ze znanych wygodnych i bezpiecznych dla operatora operatorów strumieniowania:

LOG("Read failed: " << file << " " << error);

Jednak kiedyPart<A, B> tworzenie jest zaznaczone, nie są wywoływane żadne operator << wywołania, co daje nam korzyści z obu światów: wygodni i bezpieczni operatorzy strumieniowania + mniej instrukcji. ICC13 z -O3 tworzy następujący kod zespołu dla powyższego:

movl      $.L_2__STRING.3, %edi
movl      $13, %esi
xorl      %eax, %eax
lea       72(%rsp), %rdx
lea       8(%rsp), %rcx
movq      %rax, 16(%rsp)
lea       88(%rsp), %r8
movq      $.L_2__STRING.4, 24(%rsp)
lea       24(%rsp), %r9
movq      %rcx, 32(%rsp)
lea       40(%rsp), %r10
movq      %r8, 40(%rsp)
lea       56(%rsp), %r11
movq      %r9, 48(%rsp)
movq      $.L_2__STRING.5, 56(%rsp)
movq      %r10, 64(%rsp)
movq      $nErrorCode.9291.0.16, 72(%rsp)
movq      %r11, 80(%rsp)
call      _Z3LogI4PartIiS0_IA2_cS0_ISsS0_IA14_cS0_IbbEEEEEENSt9enable_ifIXsr3std10is_base_ofI9PartTraitIT_ESA_EE5valueEvE4typeEPKciRKSA_

Łącznie jest 19 instrukcji, w tym jedno wywołanie funkcji. Wygląda na to, że każdy dodatkowy argument strumieniowany dodaje 3 instrukcje. Kompilator tworzy inną instancję funkcji Log () w zależności od liczby, rodzaju i kolejności części komunikatów, co wyjaśnia dziwną nazwę funkcji.

********* ROZWIĄZANIE # 4: SZABLONY EKSPRESJI CATO *********

Oto doskonałe rozwiązanie Cato z ulepszeniem do obsługi manipulatorów strumieniowych (np. Endl):

#define LOG(msg) (Log(__FILE__, __LINE__, LogData<None>() << msg))

// Workaround GCC 4.7.2 not recognizing noinline attribute
#ifndef NOINLINE_ATTRIBUTE
  #ifdef __ICC
    #define NOINLINE_ATTRIBUTE __attribute__(( noinline ))
  #else
    #define NOINLINE_ATTRIBUTE
  #endif // __ICC
#endif // NOINLINE_ATTRIBUTE

template<typename List>
void Log(const char* file, int line, 
         LogData<List>&& data) NOINLINE_ATTRIBUTE
{
    std::cout << file << ":" << line << ": ";
    output(std::cout, std::move(data.list));
    std::cout << std::endl;
}

struct None { };

template<typename List>
struct LogData {
    List list;
};

template<typename Begin, typename Value>
constexpr LogData<std::pair<Begin&&, Value&&>> operator<<(LogData<Begin>&& begin, 
                                                          Value&& value) noexcept
{
    return {{ std::forward<Begin>(begin.list), std::forward<Value>(value) }};
}

template<typename Begin, size_t n>
constexpr LogData<std::pair<Begin&&, const char*>> operator<<(LogData<Begin>&& begin, 
                                                              const char (&value)[n]) noexcept
{
    return {{ std::forward<Begin>(begin.list), value }};
}

typedef std::ostream& (*PfnManipulator)(std::ostream&);

template<typename Begin>
constexpr LogData<std::pair<Begin&&, PfnManipulator>> operator<<(LogData<Begin>&& begin, 
                                                                 PfnManipulator value) noexcept
{
    return {{ std::forward<Begin>(begin.list), value }};
}

template <typename Begin, typename Last>
void output(std::ostream& os, std::pair<Begin, Last>&& data)
{
    output(os, std::move(data.first));
    os << data.second;
}

inline void output(std::ostream& os, None)
{ }

Jak wskazuje Cato, korzyścią wynikającą z ostatniego rozwiązania jest to, że skutkuje mniejszą liczbą instancji funkcji, ponieważ specjalizacja const char * obsługuje wszystkie literały łańcuchowe. Powoduje to również generowanie mniejszej liczby instrukcji na stronie połączenia:

movb  $0, (%rsp)
movl  $.L_2__STRING.4, %ecx
movl  $.L_2__STRING.3, %edi
movl  $20, %esi
lea   212(%rsp), %r9
call  void Log<pair<pair<pair<pair<None, char const*>, string const&>, char const*>, int const&> >(char const*, int, LogData<pair<pair<pair<pair<None, char const*>, string const&>, char const*>, int const&> > const&)

Daj mi znać, jeśli możesz pomyśleć o jakimkolwiek sposobie poprawy wydajności lub użyteczności tego rozwiązania.