Jednym ze sposobów na wysoką skalowalność jest wykorzystanie równoważenia obciążenia sieciowego do rozdzielenia obciążenia przetwarzania między kilka serwerów.

Jednym z wyzwań, które przedstawia to podejście, jest to, że serwery są świadome stanu - przechowywanie stanu użytkownika w „sesji”.

Jednym z rozwiązań tego problemu jest „lepka sesja” (inaczej „powinowactwo sesji”), w której każdy użytkownik jest przypisany do jednego serwera, a jego dane o stanie są zawarte na tym serwerze wyłącznie przez cały czas trwania sesji.

Jakie są plusy i minusy podejścia „lepkiej sesji”? Czy z niego korzystasz i czy jesteś z niego zadowolony?