Czy ktoś, kto ma naturalny dar, by wyjaśnić skomplikowane rzeczy w prosty i bezpośredni sposób, poradzi sobie z tym pytaniem? Aby uzyskać najlepszą wydajność, kiedy powinienem używać bezpośrednich ByteBufferów w porównaniu do zwykłych ByteBufferów podczas wykonywania sieciowych operacji we / wy z Java NIO?

Na przykład: Czy powinienem wczytać do bufora sterty i parsować go stamtąd, robiąc wiele get () (bajt po bajcie) LUB czy powinienem go odczytać w bezpośrednim buforze i przeanalizować z bezpośredniego bufora?