Mam następujący program C:

#include <stdio.h>

int main(){
    int a[2][2] = {1, 2, 3, 4};
    printf("a:%p, &a:%p, *a:%p \n", a, &a, *a);
    printf("a[0]:%p, &a[0]:%p \n", a[0], &a[0]);
    printf("&a[0][0]:%p \n", &a[0][0]);
    return 0;
}

Daje następujące dane wyjściowe:

a:0028FEAC, &a:0028FEAC, *a:0028FEAC
a[0]:0028FEAC, &a[0]:0028FEAC
&a[0][0]:0028FEAC

Nie jestem w stanie zrozumieć, dlaczego tak jest&a, a, *a - wszystkie identyczne. To samo dlaa[0], &a[0] i&a[0][0].

EDYTOWAĆ:

Dzięki odpowiedziom zrozumiałem powód, dla którego wartości te są równe. Ta linia z książki wedługKernighan i Ritchie okazał się kluczem do mojego pytania:

 the name of an array is a synonym for the location of the initial element.

Tak więc dostajemy

a = &a[0], i

a[0] = &a[0][0] (wobeca jako tablica tablic)

Intuicyjnie, teraz powód jest jasny za wyjściem. Ale biorąc pod uwagę, jak wskaźniki są implementowane w C, nie rozumiem jaka i&a są równe. Zakładam, że istnieje zmiennaa w pamięci, która wskazuje na tablicę (a adresem początkowym tego bloku pamięci-tablicy byłaby wartość tej zmienneja).

Ale kiedy to robimy&a, nie znaczy to, że bierze adres lokalizacji pamięci, w której zmiennaa został zapisany? Dlaczego więc te wartości są równe?