OK, po prostu zróbmy przykład, ale przedtem prosty klucz.

"*" means "this is where the cursor is".
"**" means "this is where we'd like the cursor to be able to 'jump' to"

Załóżmy teraz, że musimy napisać jakiś kod, powiedzmy, że tak naprawdę nie myślimy tak mocno i możemy nawet kopiować kod kogoś innego. Jesteśmy cierpliwi, ale w pośpiechu. OK, więc piszesz to ...

<div class="subject show"> 
#ok, the ">" and "" were pregenerated, but I didn't need to skip, next line
<h2>title*</h2>**

i natychmiast spotykamy się z problemem. Tak, to świetnie, że moje IDE automatycznie wygenerowało znacznik końcowy dla mojego tagu h2, ale kiedy skończyłem go definiować, jak mogę pominąć ten nawias?

<h2>Show Subject*</h2>**

Jeśli mój kursor znajdował się w miejscu, w którym znajduje się ta pojedyncza gwiazdka, jak mogę automatycznie przejść do miejsca, w którym znajdują się dwie gwiazdki?Co by to nazwać? To jest zasadniczo moje pytanie tutaj. Zakładam, że odpowiedź będzie bardzo krótka i prosta. Oto kilka przykładów, w których warto wskazać punkt.

Kontynuując w tym samym pliku html.erb ...

  <table summary="Subject detail view">
    <tr>
      <th>Name*</th>**
    </tr>
  </table>
</div>

Więc tutaj, moje IDE (RubyMine, Aptana, którego używam również robi podobne rzeczy, podobnie jak większość innych edytorów) działa pięknie, automatycznie generując znaczniki końcowe, które będę musiał przejść później. Po zakończeniu wpisywania „Nazwa” natrafiam na następny problem. Ponownie utknąłem na *, ale chcę przeskoczyć do ** bez zbytniego zakłócenia.

Do tej pory myślę, że zrobiłem mój punkt widzenia. Kocham tę społeczność i wiem, że niektórzy z was wiedzą, jak to obejść. To wyzwanie samo w sobieopisać co tu jeszcze robimy! Nazwałbym to „przeskakiwaniem nad automatycznie wygenerowanym tagiem końcowym”, ale Google nie sympatyzuje z tym zapytaniem.