¿Por qué debo usar la dirección del operador para obtener un puntero a una función miembro?
struct A
{
void f() {}
};
void f() {}
int main()
{
auto p1 = &f; // ok
auto p2 = f; // ok
auto p3 = &A::f; // ok
//
// error : call to non-static member function
// without an object argument
//
auto p4 = A::f; // Why not ok?
}
¿Por qué debo usar la dirección del operador para obtener un puntero a una función miembro?