Obiekt JavaScript utworzony za pomocą prototypu utrzymuje „żywe” połączenie ze swoim prototypem, dzięki czemu zmiana prototypu wpływa również na obiekty z niego utworzone.

Semantyka języka byłaby znacznie prostsza, gdyby nowo utworzony obiekt skopiował wszystko z prototypu, a następnie o tym zapomniał. Rzeczywista podstawowa implementacja może być oczywiście mądrzejsza.

Czy ta funkcja połączenia na żywo / dynamicznego jest rzeczywiście używana w jakiejś dobrze znanej bibliotece lub programie JavaScript?

EDYCJA: Nie proponuję, aby system dziedziczenia JS był wadliwy, chcę tylko zrozumieć zalety wspomnianej funkcji.