W przypadku programu Pythona, który piszę, chciałbym dać możliwość skonfigurowania go na trzy różne sposoby. Zmienne środowiskowe, pliki konfiguracyjne i argumenty wiersza poleceń.

Logicznie myślę, że argumenty wiersza poleceń powinny zawsze mieć najwyższy priorytet. Trochę wątpię, czy zmienne środowiskowe powinny mieć pierwszeństwo przed plikami konfiguracyjnymi? Czy będzie miało znaczenie, czy pliki konfiguracyjne są systemowe, specyficzne dla użytkownika lub podane jako argument w wierszu poleceń?

(Zauważ, że moja platforma to Unix / Linux)